Sokobanja je jedno od najposećenijih mesta u Srbiji. Smeštena je u sokobanjskoj kotlini na 400 m. nadmorske visine. Kroz Sokobanju protiče reka Moravica. Severno od Sokobanje nalazi se planina Rtanj (1655m), a južno Ozren (1174m), i Devica (1187m), koje su bogate šumom i lekovitim travama.
Na lokalitetu Sokobanje nađene su iskopine iz doba neolita i rikske grobnice iz I i II veka. Na rimskim temeljima Turci su podigli amam – prvi i najstariji objekat za lečenje u Sokobanji. Amam je obnovljen odlukom knjaza Miloša 1833. godine. U to vreme u Srbiji je bilo 10 lekara i farmaceuta. U Sokobanji je stalno radio dr.Đoka Novaković – “Pokrštenjak”.
Kroz vekove Sokobanja menja svoj naziv: zvala se Balnea, Banja, Velika Banja, Akelksinačka Banja, Sokol Banja, a od 1859 godine dobila je ime sokobanja po istorijskom gradu Sokogradu ( srušen 1416 godine) .
Kao prirodno lečilište poznata je još od doba Rimljana, a prvi pisani podaci o njenoj lekovitosti datiraju iz 1413 god. Konstantin Filozof, 1658 god. Hadži Kalfa, 1663 god. Elvija Celebija, 1737 god. Grof Smetans, a pišu i Vuk Karadžić i Felix Kanić.
Umirujuće dejstvo kontinentalne klime, visoka koncentracija kiseonika, ozona i negativnih jona u vazduhu, odsustvo aero zagađenja, malo magle i vetrovitih dana uz povoljan atmosferski pritisak i umerene padavine, prisustvo spelcifičnih elemenata u vazduhu i oligomineralnim vodama (temperature od 28C do 45C koje se koriste za kupanje i inhalacije, uslovi su da Sokobanja predstavlja idealno mesto za banjsko – klimatski tretman različitih bolesti i stanja. Zbog toga je specijalna bolnica “SOKOBANJA” izgrađena baš na ovom mestu.
Ova bolnica je naučno nastavna baza pri medicinskom fakultetu u Nišu i jedina ustanova u Sokobanji koja ima odobrenje Ministarstva Zdravlja za primenu prirodnih faktora u lečenju.